Uitvaartverzekering

Een vrouw belt me op. Haar vader van 86 jaar is overleden en ze wil graag dat ik de uitvaart verzorg. Maar eerst wil ze weten of ze wel gebruik mag maken van mijn diensten; haar vader had namelijk een uitvaartverzekering en ze weet niet hoe dit werkt. Op de papieren van de verzekering staat dat ze eerst naar de verzekering moet bellen, maar dat wil ze eigenlijk niet. Wat nu?

Ik leg haar uit dat ze altijd zelf mag beslissen wie de uitvaart van haar vader verzorgt; de verzekeraar zal een bedrag uitkeren waarmee zij de uitvaartkosten kan betalen. Of er dan nog een aanvullend bedrag nodig is, hangt af van de wensen omtrent de invulling van de uitvaart. Eventueel kan eerst opgevraagd worden wat de verzekeraar uitkeert. Ze reageert opgelucht en wil dat ik naar haar toe kom.

Bij aankomst blijkt dat ze enig kind was; haar moeder overleed reeds enkele jaren geleden. Ze blijkt precies te weten wat ze wil: een crematieplechtigheid met een geestelijke als voorganger, een man met wie de familie al jarenlang fijn contact had. Een klassiek koor moet in de aula komen zingen. Teksten heeft ze al uitgezocht en de uitvoering van de traditionele rouwkaart heeft ze al scherp voor ogen. In enkele uren werken we alles uit; de kaarten worden gedrukt, de adressen heeft ze al. Zo komen we snel tot een mooie uitwerking van de uitvaart. Als ik de aulatijd bereken, maak ik haar erop attent dat de dienst wellicht langer zal duren dan de aulatijd van een uur die we standaard ter beschikking hebben. Misschien niet onverstandig om meteen een dubbele aulatijd te reserveren; dat is wel duurder, maar als we de beschikbare tijd overschrijden, wordt er door het crematorium een flinke boete opgelegd. Dat voelt niet fijn, al is het wel begrijpelijk. Immers, de dienst die erna plaats vindt, moet ook op tijd kunnen aanvangen. Omdat ze zich zoveel mogelijk aan het beschikbare budget wil houden, besluiten we nog eens kritisch naar de invulling van de plechtigheid te kijken en daarom kiest ze ervoor een lied te schrappen, waardoor we wel degelijk genoeg zullen hebben aan de beschikbare aulatijd van een uur. Dat scheelt in kosten. 

Na de dienst wil ze de genodigden ontvangen met lekkere hapjes. Haar vader had niet veel mensen meer om zich heen. Sinds het overlijden van moeder leidde hij een wat teruggetrokken bestaan. Maar haar eigen vrienden zullen er zijn en er komen verschillende familieleden van ver. Na wat overwegingen besluit ze een koffietafel te organiseren in een restaurant vlakbij het crematorium, waar haar vader altijd graag kwam. Ze hoeft zich dan niet aan de beschikbare tijd voor de koffiekamer in het crematorium te houden. Zo is er alle tijd de mensen te ontvangen en rustig na te praten. Het kost wat meer dan het arrangement in het crematorium, de kosten overschrijden het beschikbare budget uit de uitvaartverzekering, maar dat wil ze graag zelf bijbetalen. In het restaurant weet ik goede afspraken te maken over de koffietafel en zo ontstaat er een mooie invulling van de condoleance. In korte tijd hebben we samen een mooie afscheidsplechtigheid opgezet. Als ik op de dag van de uitvaart het restaurant verlaat, laat ik een dankbare dochter achter. Blij met de keuzes die ze gemaakt heeft.