Durft u dit?

De uitvaart had 6 maanden geleden plaats gevonden, wij liepen met de loopkoets van het woonhuis naar de locatie waar de dienst zou worden gehouden. De stoepen stonden overvol, deze man had veel mensen weten te raken. De familie was verzocht blauwe kleding te dragen en op één paar witte sneakers na, van de jongste telg, was alles prachtig blauw. Het was een hechte familie en ze wisten hun woorden goed te vinden. Na wat sturing hadden ze prachtige verhalen die mooi op elkaar aansloten. Zelfs de kleinzoon kon, na wat geruststellende woorden vooraf, in één keer zijn verhaal doen en hij gaf mij een stiekeme knipoog toen hij terugliep naar zijn stoel.

Enkele maanden later kwam het telefoontje met de vraag: mag je as vanuit een ballon verstrooien? Mijn reactie was: je moet toestemming hebben van de landeigenaar en wat ook kan is bijvoorbeeld uitstrooien in open zee. Uit een ballon is toegestaan, maar ga dit vooraf even bij de gemeente navragen, want dit kan wel per gemeente verschillen.

Nadien werd ik op de hoogte gebracht dat de familie had gekozen voor uitstrooien in de Maas, vanuit een ballon. Ik stelde mij voor hoe dat zou moeten gaan, je moet dan zo laag mogelijk vliegen, niet te veel wind hebben, de rivier een stukje kunnen volgen en er moet vanzelfsprekend niemand onder varen.

Ze waren op een zondag met 12 man in de ballon gestapt, nadat de trip al drie keer gecanceld was, de wind stond steeds niet goed of was te hard. Om 16.30 uur kozen ze het luchtruim, de weduwe, vijf kinderen, vier goede vrienden en twee broers van de overleden man.

De ballon moest nog een stukje afleggen om bij de Maas te geraken en er ging een schaal tapas rond die vergezeld werd door een glas witte wijn. Er hing een opgewonden stemming, geen treurnis, dat had meneer ook niet gewild. Dit was zijn wens, verstrooid worden vanuit een ballon en bij voorkeur in het water. Ik zeg wel eens (bijna) alles kan, maar dit was wel iets heel bijzonders.

Na zo’n drie kwartier kwamen ze, de wind hielp hun die dag heel goed mee, precies boven de Maas te varen. Het deksel was al van de urn gelicht en de oudste zoon strooide de as voorzichtig uit. Het verliep prima, nou ja, bijna prima. Tijdens het leegkloppen stootte de zware stenen urn tegen de rand en glipte uit zijn handen, een paar seconde later een plons, die zelfs door de ballonvaarders te horen was en weg was de urn. De dochter die mij informeerde was gigantisch geschrokken, maar het merendeel van de aanwezigen vond het hilarisch. Wellicht had het nuttigen van de witte wijn hier ook iets mee van doen, gniffelde ze.

Gelukkig niemand geraakt, zei ik en toen vertelde ze verder. Tijdens de landing verliep alles ook anders dan gepland, de mand viel om en ze rolden over elkaar en over het deksel. Volgens de oudste zoon was hij het niet, die er op ging staan, maar daar verschilden de meningen nog over.

Na de prachtige uitvaartdienst, de hartelijke woorden, prachtige bloemen en lieve kaartjes, was dit uitstrooien de kers op de taart en was dit naar de mening van alle nabestaanden een onvergetelijke uitvaart geworden.