Humor

Humor in uitvaartland, gepast of niet gepast?

Sommige mensen vinden er plezier in om uitvaartgerelateerde woordgrapjes te maken. En eerlijk gezegd zijn ze soms wel heel leuk en gniffel ik er ook over. Eén grapje bezig ik zelf wel eens, men vraagt dan: “Hebben jullie het druk?“ Af en toe kan ik dan antwoorden: Soms is het stervensdruk en soms doodstil. Ook een grappige woordspeling: Een uitvaartondernemer die op vakantie gaat is UitZonderLijk.

Tijdens een laatste wensen gesprek hoorde ik kort geleden: Als ik dood ben lig ik er wellicht niet wakker van, maar ik wil later niet in een doodlopend paadje liggen. Of een nabestaande die naar de begraafplaats rijdt met een gps systeem en bij aankomst van de computerstem te horen krijgt: Bestemming bereikt. Ooit kreeg ik de vraag/opmerking: “Nooit in een kuil gevallen? Gezien het feit dat u een kuil graaft voor een ander.” De heer moest zelf heel erg lachen over zijn grap, dat is natuurlijk amusant om te zien, houd dan je gezicht maar eens in de plooi. En als je bij een laatste wensen gesprek vraagt: Wilt u begraven of gecremeerd worden, dat de partner dan zegt: “Doe voor de zekerheid maar beide”. Je kunt ervan schrikken, maar het is dan heel lastig om een lach te onderdrukken. Humor in de rouwkamer, thuis of bij een crematorium, het geeft lucht in de emotie en communicatie. 

Is het ongepast om te lachen bij een uitvaart? Nerveus lachen op een “ongepast” moment, het gebeurt overal. Ons lichaam laat ons lachen om spanning te verlichten. Iedereen heeft het wel eens, tenminste als je, volgens onderzoek, gevoelig bent. Het is wel lastig en je kunt je er over generen, maar bekijk het positief: dit gebeurt waarschijnlijk omdat je hersenen “de angst / spanning” die is ontstaan door de nare gebeurtenis kwijt moeten. Dus je bent waarschijnlijk juist gevoeliger dan mensen die hun lachspieren onder controle kunnen houden. Een mooi excuus.

Eigenlijk valt er naast de serieuze en treurige momenten, ook best vaak iets te lachen. De dood hoort erbij en de laatste jaren is er een kentering. Meer en meer mensen durven na te denken over het moment dat ze het tijdelijke voor het eeuwige verwisselen. Het is minder eng geworden om er over te praten. Eigenlijk is het ook een deel van het leven, want als de dood niet bestond, zou het leven zeker haar schoonheid verliezen.

Mijn advies is: Bespreek een aanstaand overlijden met naasten, laat je informeren en leg alvast een aantal keuzes vast, wijzigen kan altijd. Vaak geeft het ook rust als er nog geen overlijden in zicht is, maar als de jaren beginnen te tellen. Graag zijn wij bereid om uw wensen gratis op te nemen en uit te werken. Wij inspireren, u krijgt bruikbare suggesties, inzicht in alle mogelijkheden en een helder document.
Wat dat betreft ben ik doodserieus.