Thuisuitvaart; ook buiten coronatijd

Thuisuitvaart; ook buiten coronatijd
woensdag 22 maart 2023


Het is één van de weinige warme zondagen in de zomer van 2021, als ik om een uur of vier gebeld wordt door Alexandra. We kennen elkaar niet, maar zij heeft mijn naam van een familielid die ik in het verleden heb mogen begeleiden bij een afscheid.

Ze vertelt erbij dat zij voor mij kiest, omdat ze hoorde dat ik vaak thuisuitvaarten in intieme kring organiseer.

Haar moeder heeft kort geleden te horen gekregen dat de ziekteverschijnselen die ze heeft, voortkomen uit een terminale vorm van kanker die helaas niet eerder onderkend werd. Genezing is niet meer mogelijk, meer tijd van leven krijgen zit er niet in en al heel snel is overgegaan tot palliatieve zorg. Dit houdt in alle zorg en ondersteuning die erop gericht is om de persoon met de levensbedreigende aandoening een nog zo hoog mogelijke kwaliteit van leven te geven.

Dat daarbij ook aandacht wordt geschonken aan de geestelijke hoedanigheid van de persoon in kwestie, is heel mooi en warm en de persoon voelt zich gehoord. Daarom heeft Alexandra samen met haar vader en zusje die ochtend een fijn gesprek gevoerd met haar moeder, waarin moeder de ruimte voelde om haar wensen kenbaar te maken over het naderend afscheid.

Moeder is heel duidelijk geweest, ze wil een klein en intiem afscheid, met mensen die een belangrijke rol van betekenis hebben gespeeld in haar leven, thuis in hun eigen tuin. Ondanks dat op dat moment de regels met betrekking tot Corona toch duidelijk versoepeld zijn, kiest ze beslist voor een kleine setting, als het weer het toelaat in de tuin en als het weer het niet toelaat is er de mogelijkheid van uitwijken naar de ruime huiskamer.

Telefonisch spreken we het een en ander door en ik bied aan om langs te komen. Dat wordt met twee handen aangepakt en enkele dagen later mag ik deel uitmaken van de serene sfeer rondom het ziekbed van moeder, die midden in de huiskamer in bed ligt en gesedeerd is. Met haar gezin om haar heen, bespreken we alle details. Ze zijn allemaal blij dit gedaan te hebben; op het moment dat mevrouw een dag later overlijdt, zijn de keuzes gemaakt en er hoeft niets in allerijl beslist te worden.

Mevrouw wordt gebalsemd, de rieten mand die zij zelf nog had uitgezocht wordt bezorgd en wij leggen haar met zorg in de mand. Op haar zij, zoals zij het wilde. Op de momenten dat ik ze bezoek voor de verdere voorbereidingen, is er altijd een gezinslid dat bij haar zit, of even de kamer binnenloopt. Het voelt vertrouwd en mooi.

De weersvoorspellingen werken mee, en dat maakt dat we met zo’n 25 personen een prachtig afscheid hebben in de patiotuin van het huis.

Warme woorden worden uitgesproken, we luisteren naar muziek die mevrouw voor het grootste deel zelf uitkoos. Het is een warme omarming voor en door de mensen die haar dierbaar zijn. Aan het einde van de plechtigheid wordt zij het huis uitgeleid en inmiddels hebben buurtgenoten een lange erehaag gevormd in de straat. De vlaggen van buurtgenoten zijn half stok gehangen, het gezin plaatst de mand met moeder in de rouwauto en in een mooie rust rijdt de rouwauto stapvoets door de erehaag, op weg om moeder naar haar laatste plekje te begeleiden.

Helemaal zoals moeder gewild had. Alexandra, haar vader en zusje zijn verdrietig, maar hebben een heel warm gevoel overgehouden aan het invullen van het afscheid, geheel naar moeders wens.