Overlijdensmelding

Zondagochtend. Een lichte miezerregen doet me rillen als ik de hond uitlaat. Het is mijn eerste dag vrij sinds drie weken en ik besluit de dag te beginnen met een flinke wandeling. Na tien minuten gaat mijn telefoon over. Het is nog zó vroeg dat ik instinctief aanvoel dat het een overlijdensmelding zal zijn. 
Ik krijg een geëmotioneerde dame aan de lijn. Haar man is vannacht, volkomen onverwacht, overleden als gevolg van een hartinfarct. Uitgebreide reanimatiepogingen mochten niet meer baten. Hij is in het ziekenhuis overleden en ze wil dat ik kom om met haar de uitvaart vorm te geven. Ik beloof haar binnen een uur bij haar te zijn. Aangekomen bij hun woonhuis zie ik grote ontreddering. Hoe zeer kan de dood in een tel het leven veranderen. Mevrouw doet verslag van de indringende gebeurtenissen van de afgelopen nacht. En van de heerlijke dag die daaraan vooraf ging, toen ze nog niets vermoedend van hetgeen haar boven het hoofd hing, een dagje uit was met haar man.

Gedurende ons gesprek melden zich allerlei vrienden en bekenden van het echtpaar. De man was zeer actief in allerlei toneel- en cabaretgezelschappen en de ene na de andere groep komt zich melden om iets op te voeren bij de uitvaart. De weduwe, die professioneel zingt, geeft aan zelf ook live te willen zingen bij de uitvaartplechtigheid. Zo komen we stukje bij beetje tot invulling van de viering van het leven, zoals mevrouw het noemt. Ze is vastberaden en krachtig als ze aangeeft dat het een theaterproductie van zijn leven moet worden.

Een week later, op zondagmiddag, komen zo'n tweehonderd vrienden van het echtpaar bijeen in de theaterzaal in een Brabants dorp. Met een groep intimi halen we de overleden man op bij het rouwcentrum. We plaatsen de kist op de loopkoets en lopen met een lange stoet door het stille dorpscentrum, een mooi en waardig beeld. Bij binnenkomst van de stoet wordt er gezongen door het koor waarmee hij musicals zong. De bezieling is voelbaar. De vrienden die de loopkoets begeleiden, plaatsen de kist op het podium; prachtig uitgelicht vormt hij het middelpunt van deze middag en krijgt hij nog eenmaal dat podium waarvan hij zo kon genieten. De viering wordt geopend met een prachtig lied, live gezongen door zijn sterke echtgenote. De hele middag volgen sketches, zang, speeches en toneel elkaar op. Tussendoor worden er herinneringen opgehaald. Aan het einde van de middag brengt de groep vrienden hem met de loopkoets weer terug naar het rouwcentrum. Iedereen is onder de indruk van dit bijzondere afscheid. De volgende ochtend gaan we hem met een klein groepje dierbaren ophalen bij het rouwcentrum. Hij wordt begeleid naar het crematorium, waar na een korte plechtigheid het definitieve afscheid volgt.